Kordon sanitarny (polityka)
Kordon sanitarny – od roku 1919 pojęcie stosowane w przenośni wobec łańcucha państw (uznawanych za państwa buforowe), odgradzających od potencjalnego agresora bądź państwa niebezpiecznego ideologicznie.
Takim „kordonem sanitarnym” był – według twórcy tego pojęcia, francuskiego dyplomaty Georges’a Clemenceau – łańcuch nowo powstałych po I wojnie światowej państw europejskich (kraje bałtyckie, Polska, Czechosłowacja, Węgry i Rumunia), odgradzających „starą Europę” od „bolszewickich wpływów”[1] z Rosji Radzieckiej.
Po II wojnie światowej pojęcie nadal było używane w polityce międzynarodowej (m.in. za sprawą amerykańskiego dyplomaty George’a Kennana, architekta „zimnej wojny”) wobec grupy krajów tzw. demokracji ludowej, odgradzających Europę Zachodnią od ZSRR. Po „Jesieni Ludów” w roku 1989, rozwiązaniu Układu Warszawskiego i upadku ZSRR, pojęcie kordonu sanitarnego używane jest rzadziej albo też wobec innych niż niegdyś zagadnień politycznych.
Nazwa nawiązuje do rozwiązania stosowanego podczas epidemii chorób zakaźnych, mającego zapobiegać rozprzestrzenianiu się choroby i nazywanego także kordonem sanitarnym.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Z memoriału przygotowanego dla rządu francuskiego (prawdopodobnie przez francuskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych) z dnia 20 grudnia 1918 r.:
Jest ona [Polska] jednym z solidnych ogniw kordonu sanitarnego, który trzeba rozciągać wokół Rosji chorej i niosącej zarazę. Nie skończymy z bolszewizmem inaczej jak tylko wtedy, gdy będziemy mogli oprzeć się na Polsce i posłużyć się jej armiami
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Zieliński, Historia Polski 1914-1939, Ossolineum, Wrocław 1983, ISBN 83-04-00712-6, rozdział 2, str.: 69, 102, 105, 109.
- Roman Frister, Przepraszam, tak nie miało być, Polityka nr 16 (2752) z dnia 2010-04-17; s. 64-66
- Strefa budorowa, kordon sanitarny; stosunki-miedzynarodowe.pl